Przysiecki Marian, pseud.: Marian, Stanisław Grek (1905–1943), ekonomista, agronom, oficer Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Ur. 21 IV 1905 (w literaturze podawany jest r. ur. 1908, pochodzący zapewne z dokumentów konspiracyjnych) w Mozyrzu na Białorusi, był trzecim synem Stanisława, ziemianina, i Bronisławy z domu Ottmarstejn, bratem Ireny, zamężnej za Narcyzem Obryckim (zob.). Ojciec zmarł na tyfus w czasie pierwszej wojny światowej w Rosji, matka po wojnie osiadła w Pińsku.
P. ukończył w r. 1924 Państwowe Gimnazjum im. Władysława Jagiełły w Łunińcu. Odbył następnie służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Pińsku i aż do wojny 1939 r. miał stopień podporucznika rezerwy. Studiował z przerwami kolejno na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniw. Pozn. i Uniw. Lwow. Pracował w różnych przedsiębiorstwach prywatnych, a w r. 1939 związał się z firmą budowlaną swego szwagra N. Obryckiego w Gdyni. Z chwilą wybuchu wojny P. i Obrycki opuścili Gdynię i po odbyciu wrześniowej wędrówki aż do Pińska skierowali się do Warszawy, gdzie Obrycki odbudował przedsiębiorstwo budowlane, które służyło także potrzebom konspiracji. P. pracował w tej firmie oraz był czynny w konspiracji od przełomu 1939/40 r.; choć trudno ustalić dokładnie jego wczesną przynależność organizacyjną. Zajmował się też poszukiwaniem broni na pobojowiskach Lubelszczyzny i przerzutem jej do Warszawy.
Po utworzeniu w r. 1941 organizacji wydzielonej Związku Walki Zbrojnej (ZWZ) – Armii Krajowej (AK) pod krypt. «Wachlarz» P. został do niej powołany i w lutym 1942 przybył na Polesie wraz z wyznaczonym na dowódcę odcinka III kpt. Wanią (drem Alfredem Paczkowskim) i jego najbliższymi współpracownikami. Po krótkim okresie pełnienia funkcji szefa ochrony osobistej dowódcy odcinka P. otrzymał zadanie organizacji bazy «Wachlarza» w rejonie Pińska oraz patrolu dywersyjnego. Wywiązał się z niego bardzo szybko i sprawnie, objął bowiem stanowisko administratora majątku Kłoby koło Parachońska (30 km na północny wschód od Pińska), gdzie zawiązał bazę nr 2 odcinka III oraz utworzył patrol dywersyjny z rejonem działania na liniach kolejowych: Pińsk–Łuniniec, Łuniniec–Baranowicze, Łuniniec–Sarny, Łuniniec–Mikaszewicze. W maju 1942 P. towarzyszył dowódcy odcinka III pod pseud. Grek w akcji dywersji kolejowej na obszarze odcinka IV, na linii Homel–Mińsk Białoruski. Aresztowany wraz z całym patrolem po udanej akcji kolejowej w dn. 30 VII 1942 na odcinku Pińsk–Łuniniec, został osadzony w areszcie żandarmerii w Pińsku przy ul. Albrechtowskiej, skąd dokonał brawurowej ucieczki wraz z całym patrolem i wszystkimi osobami znajdującymi się w areszcie. Kilka tygodni ukrywał się w Pińsku, po czym rozkazem dowódcy odcinka został jako osoba rozpoznana przerzucony z powrotem do Warszawy, gdzie znalazł schronienie u N. Obryckiego. Pozostając bez dalszego przydziału służbowego w dyspozycji dowództwa «Wachlarza», wykonywał doraźne zadania, a także samodzielnie nawiązywał kontakty, m. in. z Kieleckim Okręgiem AK i tamtejszymi oddziałami partyzanckimi. W AK miał P. prawdopodobnie stopień porucznika (C. Chlebowski). W dn. 7 IV 1943 został aresztowany pod nazwiskiem Ryszard Nowicki w kościele Św. Floriana na Pradze w Warszawie po mszy w intencji jednego z żołnierzy «Wachlarza» wraz z kilkunastoma żołnierzami rozwiązanej już (w marcu 1943) organizacji «Wachlarz». Więziony na Pawiaku i poddany szczególnie brutalnemu śledztwu, został rozstrzelany w masowej egzekucji w ruinach getta w dn. 7 V 1943.
W latach trzydziestych P. był krótko żonaty.
Najstarszy brat P-ego Bohdan (1894–1943), nauczyciel fizyki i chemii w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Pińsku, był jednym ze współzałożycieli ZWZ na terenie Pińska i został rozstrzelany w masowej egzekucji inteligencji polskiej tego miasta dokonanej w dn. 22 I 1943 w Janowie Poleskim w odwecie za rozbicie więzienia w Pińsku przez Jana Piwnika w dn. 18 I 1943. Poza wymienionym rodzeństwem miał jeszcze P. brata Ottona i siostrę Janinę.
PSB, (Obrycki Narcyz); – Bartoszewski W., Warszawski pierścień śmierci, W. 1970 (fot.); Chlebowski C., Pozdrówcie góry Świętokrzyskie, W. 1981 (fot.); tenże, Wachlarz. Monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej wrzesień 1941 – marzec 1943, W. 1983 (fot.); Domańska R., Pawiak więzienie gestapo, W. 1973; Śliwicki Z., Meldunek z Pawiaka, W. 1974; – Paczkowski A., Ankieta cichociemnego, W. 1984; tenże, Lekarz nie przyjmuje, W. 1981; Przysiecka-Obrycka L., Tragiczna msza u św. Floriana, „WTK” 1976 nr 15 s. 6 (fot.); Wanat L., Za murami Pawiaka, W. 1972 s. 102–4 (fot.), 538; – B. IH Uniw. Warsz.: Chlebowski C., Organizacja Wachlarz. Zadania i ich realizacja, W. 1973 (mszp. rozprawy doktorskiej, P. Dr 179); – Informacje C. Chlebowskiego oraz krewnych: Ewy Gedymin, bratanicy P-ego, i Anny Regulskiej.
na podstawie materiałów zebranych przez Marka Gettera oprac. Red.